Satu hari suntuk awak dengan saya. Awak layan kehendak saya. Walaupun saya tahu, awak dah terlalu penat sebab tak cukup tidur, awak still nak yang terbaik untuk saya. Ye, saya sangat berpuas hati dapat luang masa dengan awak. Terima kasih sebab sanggup bersusah payah demi saya.

Saya tahu, malam tu, awak baru habis kerja. Then, terus terkejar-kejar ambil saya di stesen bas. Time tu, saya takut. Saya takut apa-apa akan jadi pada saya sebab saya tak biasa. Saya tak biasa di tempat orang. Sampai sana, awak terus call tanya saya ada kat mana. Bersyukur sebab awak ada bila saya betul-betul perlukan awak. Allah je tahu macam mana perasaan saya masa tu.

Then, kita cari tempat untuk stay. Saya tahu awak penat, saya tahu. Terima kasih sebab selesakan saya. Esoknya, awak ajak saya cari tiket untuk balik sini. Mungkin ada hikmah kita sama-sama tersesat pagi tu. Masa tu, saya teramat kenal awak sebab awak terus tunjuk cara sebenar awak bila awak marah, bila awak tak dapat kawal perasaan awak. Allah je tahu, apa yang saya fikir masa tu. Ye, saya takut. Takut sesuatu terjadi. Saya cuba tenang, then jumpa jalan keluar. Macam-macam hal jadi bila dah sampai stesen bas. Saya tahu awak faham keinginan saya. Awak turut semua yang saya plan, semua yang saya nak. Awak layan saya sebaik mungkin. Terharu sangat.

Dan saya tahu, awak dah terlalu penat sebab dari pagi hingga tengahari awak teman saya. Tak pernah tak hiraukan saya walaupun sekejap. Malam tu pulak, awak ajak saya pergi tengok wayang sebab nak tunggu bas saya midnight tu. Awak still ada sebelah saya, masih layan saya bebaik walaupun dah berpuluh kali menguap. Sorry... Saya tahu, awak memang penat. Lepas hantar saya kat stesen bas, awak dah nak balik. Masa tu, Allah je tahu macam mana perasaan saya. Rindu.. Sedih.. Bercampur-baur. Saya sungguh tak sanggup nak berpisah dengan awak. Kalau boleh, setiap hari saya nak awak ada dengan saya. Saya selesa sangat bila dengan awak.

Then awak tersedar lepas terlelap malam tu. Awak call saya, mesej saya, ws saya, tapi satu apa pun saya tak respon. Maaf! Saya tertidur. Saya pun penat. Penat sangat sebab seharian tak tidur. Bila dah tersedar, saya cepat-cepat angkat call awak. Awak marah-marah. Saya tahu awak risaukan saya. Time tu, dah pepagi, stesen bas sini, gelap. Ye, terima kasih sebab risaukan saya sampai ke tahap tu. Maaf sebab buat awak risau. Heeeee. Apa-apa pun saya harap, lepas ni, akan ada lagi memori yang akan kita cipta macam semalam.

Doakan moga kita berjodoh. Jaga hati, jaga diri, jaga mata.